DZIECKO Z ADHD

ADHD – zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem  uwagi (inaczej zespół hiperkinetyczny, nadpobudliwość psychoruchowa) jest najczęstszym zaburzeniem neurobehawioralnym w dzieciństwie. Jego wpływ na funkcjonowanie dziecka jest ogromny, ponieważ zaburza prawidłowe funkcjonowanie, nie pozwala na właściwe skupianie się podczas zajęć, wpływa na relacje z rówieśnikami oraz rodziną, gdyż dziecko bywa impulsywne, nadreaktywne, powoduje nadmierne reakcje na bodźce zewnętrzne – każdy szelest, hałas, zapach, ruch wybija dziecko z właściwej pracy podczas lekcji. Cechy te bywają na tyle nasilone, że powodują trudności w codziennym życiu, utrudniają dziecku wykonywanie codziennych obowiązków i są nieadekwatne do wieku rozwojowego.

 

Kiedy mówimy o ADHD?

Jeśli obserwujemy u dziecka grupę trzech objawów: nadmierna ruchliwość, nasilona impulsywność, duże trudności w koncentracji uwagi zaburzające skupianie się na danej czynności, i objawy te współwystępują ze sobą, jak również są niewspółmierne do wieku i poziomu rozwoju dziecka to można stwierdzić, że dziecko ma ADHD.

 

Objawy ADHD

– dziecko jest w nieustannym ruchu, stale się wierci, kręci, rusza rękami, nogami,

– kiedy ogląda TV w tym czasie biega, skacze, zmienia często miejsce,

– zachowuje się głośno, nieadekwatnie do sytuacji, często krzyczy,

– przerywa wypowiedzi innych, ma problem z czekaniem na swoją kolej,

– potrafi uderzyć inne dziecko, kiedy coś jest nie po jego myśli,

– wyrywa zabawki,

– zamiast chodzić – biega, wszędzie go pełno,

– robi wiele rzeczy naraz i z reguły zrobione są niedokładnie lub ich nie kończy,

– gubi rzeczy, nie dba o ich wygląd,

– podczas odrabiania lekcji popełnia błędy, jest nieuważne, nie skupia się na sednie treści,

– dziecko wygląda, jakby nie słuchało co się do niego mówi, zapytane o powtórzenie często nie wie o co chodzi,

– bije, reaguje impulsywnie na zaczepki innych, bywa wulgarne,

– nie zapisuje notatek w szkole, zadań domowych, często nie wie co w szkole się działo,

– ma trudności z postępowaniem według instrukcji,

– zapomina o codziennych obowiązkach, choć przez lata jest w nie wdrażane,

– unika zadań, które wymagają długotrwałej koncentracji,

– ma milion pomysłów na minutę, nie potrafi dokonać wyboru co jest ważne, co mniej istotne, itd.

 

Ważne jest to, aby ADHD było rozpoznane w miarę wcześnie, kiedy określone zachowania, reakcje nie są mocno utrwalone i można dokonać ich korekcji. Konieczna jest opieka lekarska (psychiatry, neurologa dziecięcego), ponieważ w sytuacji nasilonych objawów można pomóc dziecku farmakoterapią. Niezbędna jest także współpraca na linii rodzice-nauczyciele-lekarz,  w sytuacji, kiedy dziecko jest objęte psychoterapią, także psychologa.

Opracowała:
Kamila Wiśniewska
psycholog